Máis Lactarius

Esta especie, moi difundida e presente durante longo tempo, recoñécese polo aspecto bastante macizo, coa marxe do chapeu case sempre arroiado, incurvado, pola decoración vistosa que se aprecia sobre o chapeu e que o presenta cun debuxo de gotiñas innatas, distribuídas de maneira concéntrica, e polo hábitat preferente debaixo dos piñeiros, e de modo particular do enebro. O chapeu preséntase con forma bastante regular, de convexa, con depresión central, a máis aberta, con marxe case sempre incurvado. A superficie, de cor alaranxada-vermello, presenta, como xa se dixo, gotiñas e manchas máis escuras que lle confiren o aspecto característico. As laminillas son laranxa-amarelas ou laranxa-marróns, bastante apertadas, con lamélulas; cara ao pé están adheridas ou son lixeiramente decurrentes por medio dun dente pequeno. O pé é cilíndrico, relativamente curto, laranxa-amarelo, macizo, robusto, con hoyuelos e engurras algo rechamantes. A carne é blancuzca pero ao cortala adquire unha cor zanahoria polo látex que segrega. Ten un sabor suavemente amargo. Só se tingue de verde de maneira imperceptible