Máis Lactarius

Esta especie, moi difundida e presente durante longo tempo, recoñécese polo aspecto bastante macizo, coa marxe do chapeu case sempre arroiado, incurvado, pola decoración vistosa que se aprecia sobre o chapeu e que o presenta cun debuxo de gotiñas innatas, distribuídas de maneira concéntrica, e polo hábitat preferente debaixo dos piñeiros, e de modo particular do enebro. O chapeu preséntase con forma bastante regular, de convexa, con depresión central, a máis aberta, con marxe case sempre incurvado. A superficie, de cor alaranxada-vermello, presenta, como xa se dixo, gotiñas e manchas máis escuras que lle confiren o aspecto característico. As laminillas son laranxa-amarelas ou laranxa-marróns, bastante apertadas, con lamélulas; cara ao pé están adheridas ou son lixeiramente decurrentes por medio dun dente pequeno. O pé é cilíndrico, relativamente curto, laranxa-amarelo, macizo, robusto, con hoyuelos e engurras algo rechamantes. A carne é blancuzca pero ao cortala adquire unha cor zanahoria polo látex que segrega. Ten un sabor suavemente amargo. Só se tingue de verde de maneira imperceptible

Recollendo Níscalos

Recollendo Níscalos

Níscalo

Coma di o seu nome en latín Lactarius deliciosus, e ben deliciosos que están, son cogumelos fáciles de identificar e dificiles de atopar, suelen nacer en bosques de pinos, e cando atopas un, varios atoparás, posto que fan os denominados corros de bruxas